"Enes ibn Mälikden (Allah ondan razy bolsun) rowaýat edilmegine görä, ol şeýle diýipdir: “Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem bizi bir kowumuň üstüne söweşe alyp giden wagtynda, daň atýança hüjüme geçmegimize rugsat bermezdi. Garaşyp görerdi, eger-de şol ýerden azan sesini eşitse, söweşden ýüz öwürerdi. Eger azan sesini eşitmese, onda olara hüjüm ederdi”.
(Enes) şeýle diýdi: “Biz Haýbara tarap ýola düşenimizde, olaryň ýaşaýan ýerlerine gije baryp ýetdik. Daň atan wagty azan sesini eşitmänsoň, Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem atynyň üstüne mündi. Men hem Ebu Talhanyň atynyň yzyna mündüm. Meniň aýagym Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellemiň aýagyna degerdi”.
(Enes) ýene şeýle diýdi: “Ýehudylar daň bilen özleriniň sebetleri we pilleri bilen öýlerinden çykyp başladylar. Olar Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellemi görüp: “Muhammed! Wallahy Muhammed! We (onuň) goşuny!” diýdiler.
(Enes) ýene-de şeýle diýdi: “Haçan-da, Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem olary görende: “Allahu Akbär! Allahu Akbär! Haýbar harap boldy! Haçan-da, biz bir kowumyň üstünden düşenimizde, “Duýduryş berlenleriň säherleri nähili erbet bolar” diýdi.
"
