439

57-nji bap

439

57-nji bap

439

57-nji bap

"Aişadan (Allah ondan razy bolsun) habar berilmegine görä, ol şeýle diýipdir: “(Bir wagtlar) arap taýpalarynyň birine degişli bir gara gyrnak bardy. Ony azat edenlerinden soň hem, ol (şol ýerde) olar bilen bile galypdyr. (Ol aýal) şeýle gürrüň berdi: “Günleriň birinde bir gyzjagaz deriden bejerilip, merjen däneleri bilen bezelen bir gyzyl reňkli guşagy dakynyp, (öýden) çykdy. Ol gyzjagaz guşagyny (ýa özi ýerde) goýdy, (ýa-da guşak ondan ýere gaçdy). Soň bir ýerden bir algyr guşy (korşun) uçup geldi-de, onuň (ýerde ýatan) guşagyny görüp, ony (bir bölek) etdir öýdüp alyp gitdi. Adamlar ony gözläp başladylar, ýöne tapyp bilmediler. Soňra olar töhmet edip, (ony meniň üstüme atdylar)”. (Aişa şeýle diýdi): “Olar onuň hemme ýerini, hatda uýat ýerlerine çenli açyp gözläpdirler”. (Soňra ol aýal) şeýle diýdi: “Allahdan ant içýärin, men olaryň arasynda durkam, (ýene-de üstümizden) şol ýaňky algyr uçup, guşagy taşlap geçdi. Guşak edil olaryň ortalaryna düşdi”. Men (olara) “Ine, men alandyr öýdüp, töhmet atan zadyňyz. Men ony almadym, meniň günäm ýokdy. Ine-de, şol (ýitiren zadyňyz) diýdim.” (Aişa şeýle diýdi): “Soňra ol aýal Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellemiň ýanyna gelip, musulman boldy”. (Aişa ýene-de şeýle diýdi): “Onuň mesjitde bir çadyry (ýa-da kiçijik külbesi) bardy we ol, köplenç, meniň bilen gürleşmäge gelerdi. Hemişe (ol aýal) meniň bilen oturanda, şu goşgyny okardy: “We ýäwmäl-wişähi min ä’ajibi Robbinä...Älä innähu min bäldätil-kufri änjäni” (Guşak (wakasy) güni Robbumyň gudratlaryndan ýene biri ... Onuň meni şol kapyr ýurtdan halas etmegidir). Soňra (Aişa şeýle diýdi): “(Bir gün) men ondan “Sen, näme üçin her gezek meniň bilen oturan wagtyň, şu goşgyny gaýtalaýarsyň?” diýenimde, ol maňa bu wakany gürrüň berdi”. "

"حَدَّثَنَا عُبَيْدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَةَ، عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ عَائِشَةَ، أَنَّ وَلِيدَةً كَانَتْ سَوْدَاءَ لِحَيٍّ مِنَ العَرَبِ، فَأَعْتَقُوهَا، فَكَانَتْ مَعَهُمْ، قَالَتْ: فَخَرَجَتْ صَبِيَّةٌ لَهُمْ عَلَيْهَا وِشَاحٌ أَحْمَرُ مِنْ سُيُورٍ، قَالَتْ : فَوَضَعَتْهُ - أَوْ وَقَعَ مِنْهَا - فَمَرَّتْ بِهِ حُدَيَّاةٌ وَهُوَ مُلْقًى، فَحَسِبَتْهُ لَحْمًا فَخَطِفَتْهُ، قَالَتْ: فَالْتَمَسُوهُ، فَلَمْ يَجِدُوهُ، قَالَتْ: فَاتَّهَمُونِي بِهِ، قَالَتْ: فَطَفِقُوا يُفَتِّشُونَ حَتَّى فَتَّشُوا قُبُلَهَا، قَالَتْ: وَاللَّهِ إِنِّي لَقَائِمَةٌ مَعَهُمْ، إِذْ مَرَّتِ الحُدَيَّاةُ فَأَلْقَتْهُ، قَالَتْ: فَوَقَعَ بَيْنَهُمْ، قَالَتْ : فَقُلْتُ هَذَا الَّذِي اتَّهَمْتُمُونِي بِهِ، زَعَمْتُمْ وَأَنَا مِنْهُ بَرِيئَةٌ، وَهُوَ ذَا هُوَ، قَالَتْ: فَجَاءَتْ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ﷺ فَأَسْلَمَتْ، قَالَتْ عَائِشَةُ: فَكَانَ لَهَا خِبَاءٌ فِي المَسْجِدِ - أَوْ حِفْشٌ -قَالَتْ: فَكَانَتْ تَأْتِينِي فَتَحَدَّثُ عِنْدِي، قَالَتْ: فَلاَ تَجْلِسُ عِنْدِي مَجْلِسًا، إِلَّا قَالَتْ : وَيَوْمَ الوِشَاحِ مِنْ أَعَاجِيبِ رَبِّنَا ... أَلاَ إِنَّهُ مِنْ بَلْدَةِ الكُفْرِأَنْجَانِي قَالَتْ عَائِشَةُ: فَقُلْتُ لَهَا مَا شَأْنُكِ، لاَ تَقْعُدِينَ مَعِي مَقْعَدًا إِلَّا قُلْتِ هَذَا؟ قَالَتْ: فَحَدَّثَتْنِي بِهَذَا الحَدِيثِ. "