344

6-nji bap

344

6-nji bap

344

6-nji bap

"Ymran ibn Husoýyndan (Allah ondan razy bolsun) rowaýat edilmegine görä, ol şeýle diýipdir: “(Bir gezek) biz Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem bilen sapardadyk. Biz gije ýöredik. Gijäniň ahyry bolanda, (dynç almak üçin ýadowlykdan ýaňa), biz özümizi (bilmän) bir ýere zyňdyk. Ýolagçy üçin ondan, (ýagny dynç almakdan) süýji zat ýokdy. (Biz şeýle bir uklap ýatypdyrys welin), bizi diňe (ertesi) Günüň yssy oýardy. Ilki bilen oýanan pylanydy, soňra pylany, soň pylany, soň dördünji bolup oýanan adam Omar ibn Hattabdy. (Şol wagt Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem hem ýatyrdy). Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem ýatan wagty, ony hiç kim oýarmazdy, çünki biz Onuň ukusynda nämeler bolup geçýänini bilmezdik. Omar oýanandan soň, adamlaryň bolup durşuny gördi. Omar gaty güýçli adamdy. Ol gaty sesi bilen “Allahu Akbär!” diýip, gygyryp başlady, onuň bu gygyran sesine hatda Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem hem oýandy. Adamlar Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellemiň (ýanyna gelip), bu bolan zatlary aýdyp berdiler. Ol “Zeleli ýok (ýa-da zyýan bermez, bu ýerden) ýola düşüň!” diýdi. Olar ýola düşdüler. Birneme ýöränlerinden soň, bir ýerde düşlediler we (Pygamberimiz sallallahu aleýhi weselleme) derrew täret alar ýaly suw getirdiler. Ol täret aldy. Soňra azan aýdyldy we Ol adamlar bilen namaz okady. Namazy gutarandan soň, (Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem) gyrada durup, adamlar bilen namaz okamadyk bir adamy gördi we ondan “Eý, Pylany! Näme üçin adamlar bilen namaz okamadyň, saňa näme päsgel berdi?” diýip sorady. Ol “Men junub boldum, meniň ýanymda suw ýokdy” diýdi. (Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem) oňa: “(Şolar ýaly ýagdaýda, suwuň ýerine), arassa topragy ulansaň, şol saňa ýeterlik bolar” diýdi. Şondan soň Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem ýene-de ýola düşdi. (Biraz wagt geçensoň), adamlar suwsuzlykdan zeýrenip başladylar. Soňra Ol bir ýerde düşledi we ýanyna Alyny we ýene-de bir adamy (hadysy rowaýat eden onuň adyny ýadyndan çykarypdyr) çagyrdy we olara “Gidiň-de suw gözläň!” diýdi. Olar suw gözlemäge ýola düşdüler we (az salymdan) düýesiniň üstündäki iki suwly tulumyň ortasynda oturan bir aýala gabat geldiler. Olar ol aýaldan “Nirede suw bar?” diýip soradylar. Ol aýal “Düýn şular ýaly wagt men suwuň ýakasyndadym, (beýleki) ýoldaşlarym hem meniň yzymdan gelýär” diýdi. Olar oňa “Ýöre!” diýdiler. Ol aýal “Nirä?” diýdi. Olar “Allahyň Resuly (sallallahu aleýhi wesellemiň) ýanyna” diýdiler. Ol aýal “Şol Sabi, (ýagny ata-babalarynyň dinini taşlan adam) diýýänleriniň ýanynamy?” diýip sorady. Olar “Hawa, bu seniň diýjek bolýan adamyň (ýanyna), hany indi ýöre” diýdiler. Ony Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellemiň ýanyna getirdiler we Oňa hemme zady gürrüň berdiler. Ol aýaly düýesinden düşürdiler. Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem bir gap getiriň diýdi. Tulumlaryň agzyny açyp (ondan suw aldy we alan suwuny tulumdan alşy ýaly ýene-de yzyna) guýdy. Soňra (tulumlaryň) ýokarky agzyny daňdy we aşaky agzyny açyp, adamlara seslenip: “Geliň, (şundaky suwdan) haýwanlaryňyza içiriň we özüňize-de suw alyň!” diýip gygyrdy. Soňra (adamlar gelip), kimsi haýwanlaryny suwa ýakmaga başlady, kimsi bolsa özi üçin suw alyp başlady. Iň soňunda Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem junub bolan adamy ýanyna çagyryp, oňa bir gapda suw berip: “Gitde şuny üstüňden akyt!” diýdi. Ol aýal bolsa dik duran ýerinden, suwuny näme edip durandyklaryna (haýran galyp) seredip durdy. Allahdan ant içýärin, haçan-da, tulumlardan aljak suwumyzy alyp bolanymyzdan soň, tulumlaryň içindäki suwlar öňküsinden hem has köp ýaly bolup göründi. Soňra Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem “Bir zatlar ýygnap, ol aýala beriň!” diýdi. Adamlar onuň üçin hurma, un we sawik (ýaly zatlary) ýygnap, ony bir eşigiň arasyna salyp goýdular. Soňra ol aýaly düýesine mündürdiler we öňünde-de (ýaňky ýygnan) iýmitli eşigi goýdular. Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem ol aýala “Bilýäň dälmi, biz seniň suwuňdan hiç zat azaldan däldiris, bizi suwdan gandyran Allahdyr!” diýdi. Ol aýal öýüne gijä galyp bardy. Onuň (hossarlary) “Pylany, seni näme saklady, beýle (gijä galar ýaly)?” diýdiler. Ol aýal “Geň galdyryjy bir waka boldy. (Ýolda gelýärkäm), iki sany adama duş geldim, olar meni şol dinden çykan diýilýän adamyň ýanyna alyp gitdiler. Ol adam hem şuny, şuny etdi” diýip, olara gürrüň berdi. “Allahdan ant içýärin! Ortaky we yşarat barmaklaryny asmana göterip, Ol, hakykatdanam, ýa-ha (Asmany we Ýeri göz öňünde tutup), bularyň arasynda ýaşaýan iň güýçli jadygöý, ýa-da Allanyň hakyky Pygamberidir!” diýdi. Şondan soň musulmanlar şol aýalyň golaýyndaky (obalarda) ýaşaýan müşrüklere hüjüm edip başladylar, ýöne onuň obasyna degmeýärdiler. Ol bir gün öz kowumyna “Meniň pikirimçe, bu adamlaryň size degmeýänligi tötänden däl bolsa gerek. Belki-de, Yslam dinini kabul etmek islegiňiz bardyr?” diýdi. Olar ony diňlediler we Yslam dinini kabul etdiler”. Ebu Abdulla (El-Buhary) “Saba” (sözi) bir dinden çykyp, başga bir dine girmeklige aýdylýar” diýipdir. Ebul-’Aliýe bolsa “As-Sobiun – Zebury okaýan, ähli kitapdan bir fyrkadyr” diýipdir "

"حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ، قَالَ: حَدَّثَنِي يَحْيَى بْنُ سَعِيدٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَوْفٌ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو رَجَاءٍ، عَنْ عِمْرَانَ، قَالَ: كُنَّا فِي سَفَرٍ مَعَ النَّبِيِّ ﷺ، وَإِنَّا أَسْرَيْنَا حَتَّى كُنَّا فِي آخِرِ اللَّيْلِ، وَقَعْنَا وَقْعَةً، وَلاَ وَقْعَةَ أَحْلَى عِنْدَ المُسَافِرِ مِنْهَا، فَمَا أَيْقَظَنَا إِلَّا حَرُّ الشَّمْسِ، وَكَانَ أَوَّلَ مَنِ اسْتَيْقَظَ فُلاَنٌ، ثُمَّ فُلاَنٌ، ثُمَّ فُلاَنٌ - يُسَمِّيهِمْ أَبُو رَجَاءٍ فَنَسِيَ عَوْفٌ ثُمَّ عُمَرُ بْنُ الخَطَّابِ الرَّابِعُ - وَكَانَ النَّبِيُّ ﷺ إِذَا نَامَ لَمْ يُوقَظْ حَتَّى يَكُونَ هُوَ يَسْتَيْقِظُ، لِأَنَّا لاَ نَدْرِي مَا يَحْدُثُ لَهُ فِي نَوْمِهِ، فَلَمَّا اسْتَيْقَظَ عُمَرُ وَرَأَى مَا أَصَابَ النَّاسَ وَكَانَ رَجُلًا جَلِيدًا، فَكَبَّرَ وَرَفَعَ صَوْتَهُ بِالتَّكْبِيرِ، فَمَا زَالَ يُكَبِّرُ وَيَرْفَعُ صَوْتَهُ بِالتَّكْبِيرِ حَتَّى اسْتَيْقَظَ بِصَوْتِهِ النَّبِيُّ ﷺ، فَلَمَّا اسْتَيْقَظَ شَكَوْا إِلَيْهِ الَّذِي أَصَابَهُمْ، قَالَ: «لاَ ضَيْرَ - أَوْ لاَ يَضِيرُ - ارْتَحِلُوا»، فَارْتَحَلَ، فَسَارَ غَيْرَ بَعِيدٍ، ثُمَّ نَزَلَ فَدَعَا بِالوَضُوءِ، فَتَوَضَّأَ، وَنُودِيَ بِالصَّلاَةِ، فَصَلَّى بِالنَّاسِ، فَلَمَّا انْفَتَلَ مِنْ صَلاَتِهِ إِذَا هُوَ بِرَجُلٍ مُعْتَزِلٍ لَمْ يُصَلِّ مَعَ القَوْمِ، قَالَ: «مَا مَنَعَكَ يَا فُلاَنُ أَنْ تُصَلِّيَ مَعَ القَوْمِ؟» قَالَ: أَصَابَتْنِي جَنَابَةٌ وَلاَ مَاءَ، قَالَ: «عَلَيْكَ بِالصَّعِيدِ، فَإِنَّهُ يَكْفِيكَ»، ثُمَّ سَارَ النَّبِيُّ ﷺ، فَاشْتَكَى إِلَيْهِ النَّاسُ مِنَ العَطَشِ، فَنَزَلَ فَدَعَا فُلاَنًا - كَانَ يُسَمِّيهِ أَبُو رَجَاءٍ نَسِيَهُ عَوْفٌ - وَدَعَا عَلِيًّا فَقَالَ: «اذْهَبَا، فَابْتَغِيَا المَاءَ» فَانْطَلَقَا، فَتَلَقَّيَا امْرَأَةً بَيْنَ مَزَادَتَيْنِ - أَوْ سَطِيحَتَيْنِ - مِنْ مَاءٍ عَلَى بَعِيرٍ لَهَا، فَقَالاَ لَهَا: أَيْنَ المَاءُ؟ قَالَتْ: عَهْدِي بِالْمَاءِ أَمْسِ هَذِهِ السَّاعَةَ وَنَفَرُنَا خُلُوفٌ، قَالاَ لَهَا: انْطَلِقِي، إِذًا قَالَتْ: إِلَى أَيْنَ؟ قَالاَ: إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ﷺ، قَالَتْ: الَّذِي يُقَالُ لَهُ الصَّابِئُ، قَالاَ: هُوَ الَّذِي تَعْنِينَ، فَانْطَلِقِي، فَجَاءَا بِهَا إِلَى النَّبِيِّ ﷺ، وَحَدَّثَاهُ الحَدِيثَ، قَالَ: فَاسْتَنْزَلُوهَا عَنْ بَعِيرِهَا، وَدَعَا النَّبِيُّ ﷺ بِإِنَاءٍ، فَفَرَّغَ فِيهِ مِنْ أَفْوَاهِ المَزَادَتَيْنِ - أَوْ سَطِيحَتَيْنِ - وَأَوْكَأَ أَفْوَاهَهُمَا وَأَطْلَقَ العَزَالِيَ، وَنُودِيَ فِي النَّاسِ اسْقُوا وَاسْتَقُوا، فَسَقَى مَنْ شَاءَ وَاسْتَقَى مَنْ شَاءَ وَكَانَ آخِرُ ذَاكَ أَنْ أَعْطَى الَّذِي أَصَابَتْهُ الجَنَابَةُ إِنَاءً مِنْ مَاءٍ، قَالَ: «اذْهَبْ فَأَفْرِغْهُ عَلَيْكَ»، وَهِيَ قَائِمَةٌ تَنْظُرُ إِلَى مَا يُفْعَلُ بِمَائِهَا، وَايْمُ اللَّهِ لَقَدْ أُقْلِعَ عَنْهَا، وَإِنَّهُ لَيُخَيَّلُ إِلَيْنَا أَنَّهَا أَشَدُّ مِلْأَةً مِنْهَا حِينَ ابْتَدَأَ فِيهَا، فَقَالَ النَّبِيُّ ﷺ: «اجْمَعُوا لَهَا» فَجَمَعُوا لَهَا مِنْ بَيْنِ عَجْوَةٍ وَدَقِيقَةٍ وَسَوِيقَةٍ حَتَّى جَمَعُوا لَهَا طَعَامًا، فَجَعَلُوهَا فِي ثَوْبٍ وَحَمَلُوهَا عَلَى بَعِيرِهَا وَوَضَعُوا الثَّوْبَ بَيْنَ يَدَيْهَا، قَالَ لَهَا: «تَعْلَمِينَ، مَا رَزِئْنَا مِنْ مَائِكِ شَيْئًا، وَلَكِنَّ اللَّهَ هُوَ الَّذِي أَسْقَانَا»، فَأَتَتْ أَهْلَهَا وَقَدِ احْتَبَسَتْ عَنْهُمْ، قَالُوا: مَا حَبَسَكِ يَا فُلاَنَةُ، قَالَتْ: العَجَبُ لَقِيَنِي رَجُلاَنِ، فَذَهَبَا بِي إِلَى هَذَا الَّذِي يُقَالُ لَهُ الصَّابِئُ فَفَعَلَ كَذَا وَكَذَا، فَوَاللَّهِ إِنَّهُ لَأَسْحَرُ النَّاسِ مِنْ بَيْنِ هَذِهِ وَهَذِهِ، وَقَالَتْ: بِإِصْبَعَيْهَا الوُسْطَى وَالسَّبَّابَةِ، فَرَفَعَتْهُمَا إِلَى السَّمَاءِ - تَعْنِي السَّمَاءَ وَالأَرْضَ - أَوْ إِنَّهُ لَرَسُولُ اللَّهِ حَقًّا، فَكَانَ المُسْلِمُونَ بَعْدَ ذَلِكَ يُغِيرُونَ عَلَى مَنْ حَوْلَهَا مِنَ المُشْرِكِينَ، وَلاَ يُصِيبُونَ الصِّرْمَ الَّذِي هِيَ مِنْهُ، فَقَالَتْ: يَوْمًا لِقَوْمِهَا مَا أُرَى أَنَّ هَؤُلاَءِ القَوْمَ يَدْعُونَكُمْ عَمْدًا، فَهَلْ لَكُمْ فِي الإِسْلاَمِ؟ فَأَطَاعُوهَا، فَدَخَلُوا فِي الإِسْلاَمِ. قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ: صَبَأَ: خَرَجَ مِنْ دِينٍ إِلَى غَيْرِهِ. وَقَالَ أَبُو العَالِيَةِ: الصَّابِئِينَ فِرْقَةٌ مِنْ أَهْلِ الكِتَابِ يَقْرَءُونَ الزَّبُورَ. "