1807

1-nji bap

1807

1-nji bap

"Näfi‘dan rowaýat edilmegine görä, ‘Ubeýdulla ibn Abdulla we Sälim ibn Abdulla (Allah olardan razy bolsun) oňa şeýle habar beripdirler. “(Hajjajyň baştutanlygyndaky goşun) Ibn Zubeýr bilen söweş etmek üçin gelen gijesi, biz (kakamyz) Abdulla ibn Omara (Allah olardan razy bolsun): “Sen şu ýyl haj etmäniňde-de zyýany ýokdur. Çünki olar böwet bolup, saňa Käbäň ýanyna barmaga ýol bermezler öýdüp gorkýarys” diýdiler. Ibn Omar: “Biz (Hudeýbiýýe ýylynda) Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem bilen (umra etmek üçin) ýola düşenimizde, Kureýş kapyrlary öňümize çykyp, bizi Käbä salmadylar. Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem şonda (Hudeýbiýýede) gurbanlygynyň damagyny çalyp, saçyny syrdy (şeýdibem yhramdan çykdy). Men özüme Allah islese, umra etmekligi wajyp edendigime sizi şaýat tutýaryn. Men (Mekgä) bararyn. Eger, Käbäň ýoly açyk bolsa, towaf ederin we egerde, meniň bilen Käbäň arasynda päsgelçilik bolan ýagdaýynda, onda menem Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem bilen (Hudeýbiýýede) bile bolan wagtymda Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellemiň edişi ýaly ederin” diýdi-de, Zul-Huleýfeden umra etmek üçin yhram baglap telbiýe etdi. Soňra biraz wagt ýöränden soň: “Haj bilen umranyň ýagdaýy (ýagny düzgüni) bir zatdyr. Men haj bilen umrany bilelikde berjaý etjekdigime sizi şaýat tutýaryn!” diýdi. Ol tä, Gurbanlyk güni gelip, malyny öldürýänçä yhramdan çykmady şeýle hem ol Mekgä giren güni bir towaf edýänçä yhramdan çykmajakdygyny aýdardy."

حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ أَسْمَاءَ، حَدَّثَنَا جُوَيْرِيَةُ، عَنْ نَافِعٍ، أَنَّ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ، وَسَالِمَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ، أَخْبَرَاهُ أَنَّهُمَا كَلَّمَا عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا، لَيَالِيَ نَزَلَ الجَيْشُ بِابْنِ الزُّبَيْرِ، فَقَالاَ: لاَ يَضُرُّكَ أَنْ لاَ تَحُجَّ العَامَ، وَإِنَّا نَخَافُ أَنْ يُحَالَ بَيْنَكَ وَبَيْنَ البَيْتِ، فَقَالَ: «خَرَجْنَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ﷺ، فَحَالَ كُفَّارُ قُرَيْشٍ دُونَ البَيْتِ، فَنَحَرَ النَّبِيُّ ﷺ هَدْيَهُ وَحَلَقَ رَأْسَهُ، وَأُشْهِدُكُمْ أَنِّي قَدْ أَوْجَبْتُ العُمْرَةَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ، أَنْطَلِقُ، فَإِنْ خُلِّيَ بَيْنِي وَبَيْنَ البَيْتِ طُفْتُ، وَإِنْ حِيلَ بَيْنِي وَبَيْنَهُ فَعَلْتُ كَمَا فَعَلَ النَّبِيُّ ﷺ وَأَنَا مَعَهُ»، فَأَهَلَّ بِالعُمْرَةِ مِنْ ذِي الحُلَيْفَةِ، ثُمَّ سَارَ سَاعَةً، ثُمَّ قَالَ: إِنَّمَا شَأْنُهُمَا وَاحِدٌ، أُشْهِدُكُمْ أَنِّي قَدْ أَوْجَبْتُ حَجَّةً مَعَ عُمْرَتِي، فَلَمْ يَحِلَّ مِنْهُمَا حَتَّى حَلَّ يَوْمَ النَّحْرِ، وَأَهْدَى، وَكَانَ يَقُولُ: لاَ يَحِلُّ حَتَّى يَطُوفَ طَوَافًا وَاحِدًا يَوْمَ يَدْخُلُ مَكَّةَ.