"Abdulla ibn Omardan (Allah olardan razy bolsun) rowaýat edilmegine görä, Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem bir söweşden, hajdan ýa-da umradan gaýdyp gelen wagty, her bir beýikliklere çykanda, üç gezek “Allahu Akbär!” diýip, soňra şu dogany okardy: “Lä ilähä illallahu wähdähu lä şärikä lähu, lähul-mulku wä lähul-hamdu, wä huwä ‘alä kulli şäýin Kodir. Äibuna, täibuna, ‘abiduna, säjiduna, lirobbinä hamiduna, sodakallahu wa’dähu, wä nasora ‘abdähu, wä häzämäl- ähzäbä wähdähu!”
(Allahdan başga (ybadat edere) hiç hili hudaý ýokdur. Onuň şärigi ýokdur. Mülk Onuňkydyr, hamd (öwgi-senalar) Oňa mahsusdyr. Ol her bir zada güýji ýetýändir. Biz indi yzymyza gaýdýarys, toba edýäris, ybadat edýäris, sejde edýäris, Robbumyza hamd (öwgi-senalar) aýdýarys. Allah beren wadasynda durdy, öz bendesine kömek etdi we Ýeke Özi (duşman) taýpalaryny ýeňip, derbi-dagyn etdi!) "
