1790

10-nji bap

1790

10-nji bap

1790

10-nji bap

"‘Urwe şeýle diýdi: “(Bir gün) men heniz ýaş oglan wagtym, Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellemiň aýaly Aişa (Allah ondan razy bolsun): “Allah Tagalanyň: “Takyk, Safa bilen Merwe (depeleri) Allahyň goýan alamatlarydyr. Kim (Allahyň) öýüne haj we umra (zyýaratyny) etse, olaryň arasynda sa‘y etmekde günä ýokdur. Kim öz islegi bilen haýyrly iş etse, elbetde, Allah şükür edijidir (edilen amalyň sogabyny doly berýändir we) bilýändir.” {Bakara:158} diýen sözleri hakynda näme aýdyp bilersiň? Meniň pikirimçe, Safa-Merwe aralygynda sa‘y etmedik adama hiç hili günä bolmaz!” diýip soradym. Aişa oňa: “Ýok beýle däl. Eger-de seniň bu düşündirişiň ýaly bolmaly bolsady, onda: “Olaryň arasynda sa‘y (etmeklikde dälde) etmezlikde günä ýokdur” diýip gelerdi. Ýöne welin, bu aýatlar Ensarylar hakynda iberilipdi. Olar (musulman bolmazlaryndan öň) Kudaýdyň garşysynda ýerleşýän Manat diýen butlaryna haj etmek üçin yhram baglap telbiýe edýärdiler we olar Safa-Merwe aralygynda sa‘y etmekligi günä hasaplaýardylar. Olar Yslam dini gelenden soň bu hakda Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellemden soradylar. Şondan soň Gudratygüýçli Allah Tagala şu aýaty inderdi: “Takyk, Safa bilen Merwe (depeleri) Allahyň goýan alamatlarydyr. Kim (Allahyň) öýüne haj we umra (zyýaratyny) etse, olaryň arasynda sa‘y etmekde günä ýokdur. Kim öz islegi bilen haýyrly iş etse, elbetde, Allah şükür edijidir (edilen amalyň sogabyny doly berýändir we) bilýändir.” {Bakara:158} Sufýan we Ebu Mu‘awiýa Hişamdan ol hem (Aişadan) rowaýat edip, (bu hadysyň yzyndan) şulary goşup getiripdir: “Safa-Merwe aralygynda sa‘y etmedik adamyň hajy ýa-da umrasy Allahyň huzurynda doly tamamlanan hasaplanmaz” diýdi."

حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ يُوسُفَ، أَخْبَرَنَا مَالِكٌ، عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ، عَنْ أَبِيهِ، أَنَّهُ قَالَ: قُلْتُ لِعَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا - زَوْجِ النَّبِيِّ ﷺ، وَأَنَا يَوْمَئِذٍ حَدِيثُ السِّنِّ -: أَرَأَيْتِ قَوْلَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَتَعَالَى ﴿إِنَّ الصَّفَا وَالمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ البَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا﴾.[البقرة: 158]. فَلاَ أُرَى عَلَى أَحَدٍ شَيْئًا أَنْ لاَ يَطَّوَّفَ بِهِمَا، فَقَالَتْ عَائِشَةُ: كَلَّا، لَوْ كَانَتْ كَمَا تَقُولُ: كَانَتْ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ لاَ يَطَّوَّفَ بِهِمَا، إِنَّمَا أُنْزِلَتْ هَذِهِ الآيَةُ فِي الأَنْصَارِ كَانُوا يُهِلُّونَ لِمَنَاةَ، وَكَانَتْ مَنَاةُ حَذْوَ قُدَيْدٍ، وَكَانُوا يَتَحَرَّجُونَ أَنْ يَطُوفُوا بَيْنَ الصَّفَا وَالمَرْوَةِ، فَلَمَّا جَاءَ الإِسْلاَمُ سَأَلُوا رَسُولَ اللَّهِ ﷺ عَنْ ذَلِكَ، فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى: ﴿إِنَّ الصَّفَا وَالمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ البَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا﴾ [البقرة: 158]، زَادَ سُفْيَانُ، وَأَبُو مُعَاوِيَةَ، عَنْ هِشَامٍ: «مَا أَتَمَّ اللَّهُ حَجَّ امْرِئٍ، وَلاَ عُمْرَتَهُ لَمْ يَطُفْ بَيْنَ الصَّفَا وَالمَرْوَةِ«.