1786

7-nji bap

1786

7-nji bap

1786

7-nji bap

"Aişadan (Allah ondan razy bolsun) rowaýat edilmegine görä, ol şeýle diýipdir: “Biz (hoşlaşyk hajynda) Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem bilen Zul-Hijje aýyna gabatlap (Medineden haj etmek üçin) ýola düşdük. Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem bize: “Kim umra hajyny etmek islese, goý, umra üçin yhram baglap telbiýe etsin. Kim haj etmek islese, onda goý, haj üçin yhram baglap telbiýe etsin. Eger-de, ýanym bilen gurbanlyk mallarymy getirmedik bolsadym, men hem umra etmek üçin yhram baglap telbiýe ederdim” diýdi. Olardan kimi umra etmek üçin yhram baglap telbiýe etdi, kimi bolsa haj etmek üçin yhram baglap telbiýe etdi. Men hem umra etmek üçin yhram baglap, telbiýe edenlerdendim. Mekgä girmankä gelen aýbaşym Arafa günem dowam etdi. Men muny Pygamberimiz sallallahu aleýhi weselleme arz etdim. Ol hem maňa: “Umraňy goý-da, saçyňy çözüp, daran we (parz) hajy etmek üçin yhrama girip, telbiýe aýdyp başla!” diýdi. Men muny Onuň diýşi ýaly etdim. Haçan-da, “Hasba” gijesi gelende, Ol meni (erkek doganym) Abdurrahman bilen “Tan‘yma” iberdi. Abdurrahman ony ulagynyň arkasyna mündürdi. Aişa şol ýerden öňki galan umrasynyň ýerine umra hajyny etmek üçin (täzeden yhram baglap) telbiýe etdi. Allah oňa haj we umranyň (ikisini hem etmekligi) nesip etdirdi we oňa Gurbanlyk etmek, sadaka bermek we agyz beklemek gerek bolmady."

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ المُثَنَّى، حَدَّثَنَا يَحْيَى، حَدَّثَنَا هِشَامٌ، قَالَ: أَخْبَرَنِي أَبِي، قَالَ: أَخْبَرَتْنِي عَائِشَةُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا، قَالَتْ: خَرَجْنَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ﷺ مُوَافِينَ لِهِلاَلِ ذِي الحَجَّةِ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ﷺ: «مَنْ أَحَبَّ أَنْ يُهِلَّ بِعُمْرَةٍ فَلْيُهِلَّ، وَمَنْ أَحَبَّ أَنْ يُهِلَّ بِحَجَّةٍ فَلْيُهِلَّ، وَلَوْلاَ أَنِّي أَهْدَيْتُ لَأَهْلَلْتُ بِعُمْرَةٍ»، فَمِنْهُمْ مَنْ أَهَلَّ بِعُمْرَةٍ، وَمِنْهُمْ مَنْ أَهَلَّ بِحَجَّةٍ، وَكُنْتُ مِمَّنْ أَهَلَّ بِعُمْرَةٍ، فَحِضْتُ قَبْلَ أَنْ أَدْخُلَ مَكَّةَ، فَأَدْرَكَنِي يَوْمُ عَرَفَةَ وَأَنَا حَائِضٌ، فَشَكَوْتُ ذَلِكَ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ﷺ، فَقَالَ: «دَعِي عُمْرَتَكِ، وَانْقُضِي رَأْسَكِ وَامْتَشِطِي، وَأَهِلِّي بِالحَجِّ»، فَفَعَلْتُ، فَلَمَّا كَانَتْ لَيْلَةُ الحَصْبَةِ، أَرْسَلَ مَعِي عَبْدَ الرَّحْمَنِ إِلَى التَّنْعِيمِ. فَأَرْدَفَهَا، فَأَهَلَّتْ بِعُمْرَةٍ مَكَانَ عُمْرَتِهَا، فَقَضَى اللَّهُ حَجَّهَا وَعُمْرَتَهَا، وَلَمْ يَكُنْ فِي شَيْءٍ مِنْ ذَلِكَ هَدْيٌ، وَلاَ صَدَقَةٌ، وَلاَ صَوْمٌ.