1046

4-nji bap

1046

4-nji bap

1046

4-nji bap

"Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellemiň aýaly Aişadan (Allah ondan razy bolsun) rowaýat edilmegine görä, ol şeýle diýipdir: “Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem heniz diri, durmuşda ýaşap ýörkä gün tutuldy. Ol derrew mesjide gitdi we adamlar onuň arkasynda hatara durdylar. Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellem “Allahu Akbär!” diýip tekbir aldy we uzak wagtlap Kuran okady. Soňra “Allahu Akbär!” diýip, uzyn bir rukug etdi. Soňra: “Sami'allahu liman hamidah!” diýip başyny galdyrdy, ýöne sejdä gitmedi we ýene-de uzyn bir Kuran okady. Ýöne ol birinji okan Kuranyndan gysgarakdy. Soňra ýene-de “Allahu Akbär!” diýip, uzyn bir rukug etdi. Ýöne olam birinjisinden gysgady. Soňra bolsa: “Sami'allahu liman hamidah, Robbänä wa lakäl-hamd” diýdi. Soňra sejdä gitdi. Ikinji rekagatda-da edil şonuň ýaly etdi. Şeýlelikde ol dört rukug bilen dört sejde edip tamamlady. Namazyny gutarmanka Gün tutulma aýryldy. Soňra ýerinden turup, Allahy mynasyp bir şekilde hamd we sena etdi, soňra: “Gün we Aý Allanyň iki alamatydyr. Olar hiç kimiň ölümi ýa-da ýaşaýşy üçin tutulmazlar. Olaryň tutulanyny göreniňizde, derrew namaz okamaga howlugyň! ” Az-Zuhri şeýle diýdi: “Men ‘Urwa: “Medinede gün tutulanda, seniň doganyň (Abdulla ibn Zubeýr) ertir namazyna meňzeş iki rekagat namaz okady” diýdim. ‘Urwa bolsa: “Hawa, sebäbi ol ýalňyşdy, sünnet boýunça edip bilmedi” diýdi. "

حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ بُكَيْرٍ، قَالَ: حَدَّثَنِي اللَّيْثُ، عَنْ عُقَيْلٍ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، ح وَحَدَّثَنِي أَحْمَدُ بْنُ صَالِحٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَنْبَسَةُ، قَالَ: حَدَّثَنَا يُونُسُ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، حَدَّثَنِي عُرْوَةُ، عَنْ عَائِشَةَ، زَوْجِ النَّبِيِّ ﷺ، قَالَتْ: خَسَفَتِ الشَّمْسُ فِي حَيَاةِ النَّبِيِّ ﷺ، فَخَرَجَ إِلَى المَسْجِدِ، فَصَفَّ النَّاسُ وَرَاءَهُ، فَكَبَّرَ فَاقْتَرَأَ رَسُولُ اللَّهِ ﷺ قِرَاءَةً طَوِيلَةً، ثُمَّ كَبَّرَ فَرَكَعَ رُكُوعًا طَوِيلًا، ثُمَّ قَالَ: سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، فَقَامَ وَلَمْ يَسْجُدْ، وَقَرَأَ قِرَاءَةً طَوِيلَةً هِيَ أَدْنَى مِنَ القِرَاءَةِ الأُولَى، ثُمَّ كَبَّرَ وَرَكَعَ رُكُوعًا طَوِيلًا وَهُوَ أَدْنَى مِنَ الرُّكُوعِ الأَوَّلِ، ثُمَّ قَالَ: سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، رَبَّنَا وَلَكَ الحَمْدُ، ثُمَّ سَجَدَ، ثُمَّ قَالَ فِي الرَّكْعَةِ الآخِرَةِ مِثْلَ ذَلِكَ، فَاسْتَكْمَلَ أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ فِي أَرْبَعِ سَجَدَاتٍ، وَانْجَلَتِ الشَّمْسُ قَبْلَ أَنْ يَنْصَرِفَ، ثُمَّ قَامَ، فَأَثْنَى عَلَى اللَّهِ بِمَا هُوَ أَهْلُهُ ثُمَّ قَالَ: «هُمَا آيَتَانِ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ، لاَ يَخْسِفَانِ لِمَوْتِ أَحَدٍ وَلاَ لِحَيَاتِهِ، فَإِذَا رَأَيْتُمُوهُمَا فَافْزَعُوا إِلَى الصَّلاَةِ» وَكَانَ يُحَدِّثُ كَثِيرُ بْنُ عَبَّاسٍ، أَنَّ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا، كَانَ يُحَدِّثُ يَوْمَ خَسَفَتِ الشَّمْسُ، بِمِثْلِ حَدِيثِ عُرْوَةَ، عَنْ عَائِشَةَ، فَقُلْتُ لِعُرْوَةَ: إِنَّ أَخَاكَ يَوْمَ خَسَفَتْ بِالْمَدِينَةِ لَمْ يَزِدْ عَلَى رَكْعَتَيْنِ مِثْلَ الصُّبْحِ؟ قَالَ: أَجَلْ، لِأَنَّهُ أَخْطَأَ السُّنَّةَ.