1618

64-nji bap

1618

64-nji bap

1618

64-nji bap

"Habar berilmegine görä, Ibn Jureýj şeýle diýdi: “ ‘Ata (ibn Rabaha) maňa şeýle gürrüň berdi: “Haçanda, Ibn Hişam aýallara erkekler bilen towaf etmekligi gadagan edende, ‘Ata oňa şeýle diýdi: “Sen nädip muny gadagan edip bilýärsiň, Pygamberimiz sallallahu aleýhi wesellemiň aýallary hem erkekler bilen (bir wagtda) towaf etdiler?” diýdi. Ibn Jureýj: “Men ‘Atadan: “Bu diýýäniň, hijap bilen örtünmek emr edilenden soň boldumy ýa-da öň?” diýip soradym. ‘Ata: “Howa, kasam edýärin! Meniň muny görenim hijap dakynmak parz edilenden soňdy” diýdi. Men ýene-de: “Olar nädip erkekler bilen garyşyp bildiler?” diýip soradym. ‘Ata: “Olar erkekler bilen garyşmazdylar. Aişa (Allah olardan razy bolsun) erkeklerden aýry bir ýerde towaf etdi, olar bilen garyşmady” diýdi. Bir gün bir aýal Aişa: “Eý mu’minleriň enesi, ýör, gidip Gara daşa elimizi degirip, ony ogşaly?” diýdi. Aişa oňa: “Goý muny!” diýip, ondan ýüz öwürdi. Zenanlar towaf etmek üçin gije çykardylar we hijap bilen örtünip, erkekler bilen bir wagtda towaf ederdiler. Ýöne Käbäň içine girjek wagtlary, erkekleriň çykan wagtlaryna gabat gelse, (ol ýere girmän, ybadat bilen meşgul bolup, garaşyp) durardylar. Ýene-de ‘Ata: “Men ‘Ubeýd ibn ‘Umeýr bilen bilelikde, (Muzdelifedäki) Sebir dagynyň içinde bolan wagtlary, Aişany zyýarat ederdik” diýdi. Men (‘Atadan): “Onuň hijaby nähilidi?” diýip soradym. ‘Ata: “Aişa şol gün kiçiräk bir çadyryň içinde bolýardy we onuň (gapysynda) ýekeje perdesi bardy. Onuň bilen biziň aramyzda şondan başga hiç zat ýokdy. Men (şol gün) onuň egninde güliň reňki bilen boýalan, gülgüne reňkli bir köýnek gördüm” diýdi."

وقَالَ لِي عَمْرُو بْنُ عَلِيٍّ: حَدَّثَنَا أَبُو عَاصِمٍ، قَالَ: ابْنُ جُرَيْجٍ، أَخْبَرَنَا قَالَ: أَخْبَرَنِي عَطَاءٌ: إِذْ مَنَعَ ابْنُ هِشَامٍ النِّسَاءَ الطَّوَافَ مَعَ الرِّجَالِ، قَالَ: كَيْفَ يَمْنَعُهُنَّ؟ وَقَدْ طَافَ نِسَاءُ النَّبِيِّ ﷺ مَعَ الرِّجَالِ؟ قُلْتُ: أَبَعْدَ الحِجَابِ أَوْ قَبْلُ؟ قَالَ: إِي لَعَمْرِي، لَقَدْ أَدْرَكْتُهُ بَعْدَ الحِجَابِ، قُلْتُ: كَيْفَ يُخَالِطْنَ الرِّجَالَ؟ قَالَ: لَمْ يَكُنَّ يُخَالِطْنَ، كَانَتْ عَائِشَةُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا تَطُوفُ حَجْرَةً مِنَ الرِّجَالِ، لاَ تُخَالِطُهُمْ، فَقَالَتْ امْرَأَةٌ: انْطَلِقِي نَسْتَلِمْ يَا أُمَّ المُؤْمِنِينَ، قَالَتْ: «انْطَلِقِي عَنْكِ»، وَأَبَتْ، يَخْرُجْنَ مُتَنَكِّرَاتٍ بِاللَّيْلِ، فَيَطُفْنَ مَعَ الرِّجَالِ، وَلَكِنَّهُنَّ كُنَّ إِذَا دَخَلْنَ البَيْتَ، قُمْنَ حَتَّى يَدْخُلْنَ، وَأُخْرِجَ الرِّجَالُ، وَكُنْتُ آتِي عَائِشَةَ أَنَا وَعُبَيْدُ بْنُ عُمَيْرٍ، وَهِيَ مُجَاوِرَةٌ فِي جَوْفِ ثَبِيرٍ، قُلْتُ: وَمَا حِجَابُهَا؟ قَالَ: هِيَ فِي قُبَّةٍ تُرْكِيَّةٍ، لَهَا غِشَاءٌ، وَمَا بَيْنَنَا وَبَيْنَهَا غَيْرُ ذَلِكَ، وَرَأَيْتُ عَلَيْهَا دِرْعًا مُوَرَّدًا.